Gewichtsverlies gaat niet alleen over minder eten en meer bewegen

Diëtiste en gewichtsverliescoach Tedi Nikova gebruikt een combinatie van cognitieve gedragstherapie, acceptatietherapie en toewijdingstherapie om cliënten te helpen ongezonde relaties met voedsel te overwinnen.

Dieetcultuur doet ons geloven dat er goede en slechte voedingsmiddelen zijn voor gewichtsverlies. Maar “een cupcake is gewoon een cupcake,” zegt Tedi Nikova.

Dit is het derde van vijf interviews in de serie “Your Health Matters Summit”, waarin we een paar minuten spreken met de experts die hun expertise hebben gedeeld voor de top, die werd gehost door Obesity Matters. Deze verhalen zullen obesitas vanuit een medisch perspectief onderzoeken; kijken naar geluk en waarom het niet noodzakelijkerwijs verbonden is met gewicht; meer leren over voedselverslaving en eetbuien; en tot slot waarom minder eten en meer bewegen niet altijd het antwoord is.

Tedi Nikova is een geregistreerde diëtiste en gewichtsverliescoach in Toronto die vrouwen helpt bij het doorbreken van gedrag dat hun gezondheid saboteert, zodat ze verder kunnen met hun leven. Ze sprak met Healthing over hoe je kunt herkennen of je een ongezonde relatie hebt met voedsel, waarom we de weegschaal te veel macht geven, en hoe een verandering van slechts 10 procent je kan helpen succesvol te zijn.

Wat is een gewichtsverliescoach ?

Een gewichtsverliescoach is iemand die mensen begeleidt bij het bereiken van hun gewichtsverliesdoelen. Ze helpen cliënten hun huidige eetgewoonten en levensstijl te analyseren en stellen vervolgens haalbare doelen op voor hun gewichtsverliesreis. De coach biedt ondersteuning, begeleiding en motivatie tijdens het proces en kan ook advies geven over voeding en lichaamsbeweging. Het doel is om cliënten te helpen hun gewichtsverliesdoelen te bereiken en een gezondere levensstijl te bereiken op lange termijn.

Het belangrijkste teken van een ongezonde relatie met voedsel is als je voedsel morele waarden toekent. Als je voedsel labelt als goed versus slecht, of voedsel dat goed is voor gewichtsverlies en dan het verboden junkfood.

Voedsel heeft geen morele waarden, voedsel is gewoon voedsel. Een cupcake is gewoon een cupcake. Dieetcultuur laat ons geloven dat er goede en slechte voedingsmiddelen zijn voor gewichtsverlies. Dus als je voedsel morele waarden toekent of bepaalde voedselgroepen beperkt, zoals het doen van een suikervrije kuur of het elimineren van zuivel vanwege wat je hebt gehoord over zuivel, hoewel je geen intoleranties hebt, of als je angst ervaart rond bepaalde voedingsmiddelen, dan zijn dat volgens mij de grootste tekenen van een ongezonde relatie met voedsel.

Wat zijn de top drie oorzaken van een slechte relatie met voeding?

Eerste:

De boodschappen van de dieetcultuur. Wat is dieetcultuur? Het is alles wat de boodschap promoot dat gewichtsverlies of “gezond eten” zo simpel is als minder eten en meer bewegen. Alles wat de fysiologie rond obesitas negeert – wat een echte medische aandoening is – en gewichtsverlies. Dieetcultuurberichten verschijnen op Instagram, hoewel ik vind dat ze tegenwoordig een beetje meer verborgen zijn. In het begin van de jaren 2000 zag je claims als “Verlies 50 pond in een maand.” Nu hebben veel van deze commerciële diëten een nieuwe naam gekregen, maar de onderliggende boodschap op sociale media – of het nu van invloedrijke personen of bepaalde diëten is – promoot de boodschap dat ‘Als je precies doet wat we zeggen en je volgt dit exacte maaltijdplan of manier van eten of bewegen, dan zul je x aantal kilo afvallen.’

Tweede:

 Opvoeding en de familiedynamiek rond voeding. Dus bijvoorbeeld, je bent misschien opgegroeid met een moeder die constant op het nieuwste dieet zat of je kreeg veel berichten zoals “Je mag dat niet eten of je mag geen snoep eten omdat dit het slechte voedsel is en het zal ervoor zorgen dat je ongezond wordt of aankomt.”

Derde:

Dieetcycli. We zien dit wanneer iemand veel mode-diëten heeft gevolgd die ze niet kunnen volhouden voor de rest van hun leven en ze gewend zijn om veel regels te volgen. Of ze hebben een lijst met voedingsmiddelen gekregen die goed zijn voor hun dieet en voedingsmiddelen die ze moeten vermijden. Dit kan absoluut invloed hebben op hoe je naar gezond voedsel kijkt dat op de verboden lijst is beland.

Veel van ons hebben een haat/ liefde verhouding met de weegschaal. Wat zijn jouw gedachten hierover?

Antwoord: Dit komt dagelijks ter sprake. De weegschaal krijgt te veel macht. Aan het einde van de dag kunnen we het getal op de weegschaal niet controleren. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen bij dat nummer, zoals darmbewegingen, vochtretentie en hormonen die dagelijks veranderen. Maar we geven het te veel macht om ons succes te definiëren. Ik vraag cliënten: “Wat als het nummer op de weegschaal nooit veranderde? Hoe zou succes er dan voor jou uitzien in jouw reis?” Ik vraag hen om 10 succescriteria op te stellen.

Bijvoorbeeld kan een succescriterium voor cliënten zijn dat ze om 4 uur ’s middags niet emotioneel gaan eten als ze worden geconfronteerd met een stressvolle situatie op het werk, of dat ze elke dag een vorm van plezierige beweging opnemen. We richten ons op succescriteria buiten de weegschaal die je daadwerkelijk kunt controleren. En omdat we gedragsverandering kunnen controleren, kunnen we de weegschaal beïnvloeden. Maar we willen ons echt richten op wat we kunnen controleren, en dan komt de weegschaal op de tweede plaats.

Tedi Nikova is een geregistreerde diëtist en gewichtsverliescoach in Toronto die vrouwen helpt om gedrag te doorbreken dat hun gezondheid saboteert.

We horen vaak verhalen over mensen die enorme hoeveelheden gewicht verliezen door agressief te diëten of te sporten, om het vervolgens allemaal weer terug te krijgen. Hoe kunnen we onszelf in plaats daarvan voor succes opstellen?

Het belangrijkste is duurzaamheid. De vuistregel – en dit is soms moeilijk te accepteren – is dat elke verandering die je maakt, moet worden volgehouden voor de rest van je leven. Richt je daarom op kleine, maar permanente gedragsveranderingen. Een strategie die ik gebruik met mijn klanten is om te focussen op 10% aanpassingen in hun eet- of bewegingspatroon. Dat is een goed, haalbaar percentage. Sommige klanten zullen zeggen dat 10% niet genoeg is, en misschien is het dat in dat moment niet genoeg voor gewichtsverlies, maar het is wel genoeg voor gedragsverandering en consistentie. Na verloop van tijd zorgt die 10% voor duurzaam gewichtsverlies.

Als ik voor het eerst met een klant praat, laat ik hen zich richten op ervoor te zorgen dat ze voldoende eiwitten bij het ontbijt eten en begrijpen wat dat eruit zal zien. Als ze bijvoorbeeld avocado-toast eten zonder eiwit, zou ik hen aanraden om er twee eieren aan toe te voegen. Of als ze havermout voor het ontbijt eten zonder eiwit, zou ik hen aanraden om drie kwart kopje magere Griekse yoghurt toe te voegen, wat hen dichter bij 20 gram eiwit brengt – perfect voor ontbijt. Eiwit helpt om die hongerhormonen uit te schakelen, vooral in de ochtend, zodat we meer controle hebben over onze voedselkeuzes gedurende de dag. Eenmaal deze gedragsverandering onder de knie, kunnen we doorgaan naar de volgende 10%.

Wat is het meest lonende deel van uw werk?

A: Het machtigen van vrouwen. Klanten die naar mij komen, zijn niet gebroken, we hoeven ze niet te repareren. Ze hebben gewoon wat blinde vlekken. Veel vrouwen weten wat ze moeten eten – ze hebben mij niet nodig om hun dieetplan te vertellen. Ze vertellen me: ‘Ik weet wat ik moet eten, maar om de een of andere reden blijf ik te veel eten of voel ik me niet in controle over mijn eten.’ Dan kom ik binnen en vertel hen dat ze eigenlijk hun kracht bezitten en dat we die blinde vlekken kunnen aanpassen. We hoeven geen radicaal nieuwe aanpak te nemen. We doen gewoon die 10 procent aanpassingen als een caleidoscoop. We verschuiven gewoon het beeld. Het meest lonende is wanneer deze vrouwen zich gesterkt voelen, actie ondernemen en vervolgens die resultaten voelen. Ze gedijen zoveel verder dan alleen maar het getal op de weegschaal. En dan hebben ze nu zoveel ruimte waar ze zich zelfverzekerder voelen wat zich vertaalt naar andere delen van hun leven, zoals hun werk. Ik werk ook met artsen, zodat ze kunnen pleiten voor hun patiënten en het is dit mooie domino-effect omdat ze leren en vervolgens hun patiënten kunnen versterken.